"İnsanlık evreni ancak yavaş yavaş, parça parça, bir halka ardından başka bir halka olarak görmüştür, sanki yaşamsal durumlarının, işlerinin, ihtiyaçlarının her biri çevredeki dar bir alanı gözden geçirmek için algılama duyusu olmuştur ona."
Sayfa 82
Sanat yapıtı, doğrudan doğruya felsefe olma, siyasal mesaj olma, toplumbilimsel inceleme ya da ahlaksal vâz olma amacını güdemez. Romandan başka bir şey olamaz, iç evreni kendisini aşıp başka hiçbir şeye dönüşemez.
gerçek üstüne hiçbir mutlak kavrama ulaşamayız
Sayfa 28 - YKYKitabı okudu
Sanat, genç saantçılara göre, hiçbir aşkınlığı bulunmayan bir şeydir.
Sayfa 27 - YKYKitabı okudu
Oysa sanat nesneni ancak gerçek olmadığı ölçüde sanatsaldır.
Sayfa 24 - YKYKitabı okudu
Bana kalırsa, yeni sanatın "toplumbilimsel bakış açısından" özelliği, halkı şu iki sınıfa ayırması: Anlayanlar ve anlamayanlar.
Sayfa 21 - YKYKitabı okudu
Sorun şu ki çoğunluk, kitle, onu anlamıyor.
Sayfa 21 - YKYKitabı okudu
Romantizm halkın tam olarak benimsediği ilk biçem oldu. Demokrasinin ilk çocuğuydu, kitleler onu olabildiğince şımarttılar.
Sayfa 20 - YKYKitabı okudu
Yeni müziğin halk tarafından beğenilmemesinden.
Sayfa 19Kitabı okudu
Sanatın toplum bilimsel etkilerin yönünden ele almak turpu yapraklarından yakalamaya ya da insanı gölgesinden incelemeye pek benzer gözüküyor.
Sayfa 19Kitabı okudu
Mekanik değil de ruhsal olmak isteyen her şey bu keskin görüşlülük, zeka ve nedenlilik niteliğini içermelidir. Oysa bakınız: Romantik yapıtın verdiği zevk, içeriğiyle pek az ilintilidir. Burada, benim dışımda, seslerin fışkırdığı noktada bulunan bir şey olması gereken müziksel güzelliğin, bir rastlantıyla ruhumda yarattığı ve romantik çağ sanatseverlerinin tadına bir türlü doyamadıkları o derin hazlarla ne ilişkisi vardır? Bu, bir şeyin yerine başka bir şey koymak değil de nedir? Kişi sanatsal nesnenin zevkini çıkartmak yerine kendi kendisinin zevkine varmaktadır; yapıt yalnızca o zevkin kaynağı, alkolü olmuştur.
Sayfa 37 - YKYKitabı okudu
Demek ki gerekli olan, bizim roman kahramanlarının yaşamını gözümüzle görmemiz ve yazarın onları bize hikaye etmekten kaçınmasıdır. Her türlü gönderme, hikaye etme, anlatma edimi olsa olsa gönderme yapılan, hikaye edilen, anlatılan kişinin sahnedeki eksikliğini vurgular. Oyna nesnelerinin kendilerinin var oldukları yerde onları anlatmak fazlalıktır.
Sayfa 64Kitabı okudu